27 november

Om 6.55 schoten we wakker. Snel, snel, want elke dag om 7.00 uur worden de vogels gevoerd. Dat wilden we zien. Het was nog lekker rustig, dus gingen we er gewapend met onze fototoestellen even rustig bij zitten. Het werd 7.05, en 7.10, maar er gebeurde niets .Om 7.15 hebben we het maar opgegeven. Jammer hoor.
Dan maar gewoon met de dag beginnen. Douchen, was in de wasmachine doen, ontbijten, de troep weer afwassen, en de was ophangen.
Dan fototoestellen en water in de auto en op weg naar Byron Bay. Gauw van de highway af en lekker binnendoor. Ondanks alle borden met een waarschuwing voor overstekende kangoeroes en koala's zagen we er niet één. Niet getreurd, dat komt nog wel (misschien). Even in een klein dorpje een cappuccino gedronken. Dat was weer niet verkeerd hoor. Nog een klein stukje en we waren in Byron Bay. Ze hadden een mooi plekje voor onze auto open gelaten. Aardige mensen daar :-) .
Het eerste wat we zagen was een vrolijk gekleurde bus, waar allemaal hippies uit kwamen. Ik heb ze de groeten gedaan van jou, Rini. Lachen hè?

Eerst even lekker langs het strand en weer tot de kuiten in de zee.Lekker hoor. Toen werd het echt tijd voor een ijsje en dan, met de auto, op weg naar de vuurtoren en daarbij het meest oostelijke stukje vaste land van Australië. Omdat we erg lui waren en helemaal tot aan de vuurtoren door waren gereden, moesten we 7,50 betalen om daar te mogen parkeren.

Mooi daar, dat strand beneden en ondanks dat het wat heiig was konden we toch wel aardig ver kijken. We hadden al snel het pad gevonden naar het oostelijkste punt. Wat een uizichten, geweldig! We zagen ook nog een berggeit. Wat die daar deed weet ik niet, maar volgens mij horen die daar toch niet thuis. Om elke bocht weer een nieuw mooi plaatje. We schoten dus niet op, maar ja, we hebben vakantie, dus .... Opeens hoorden we naast ons de kreet : dolfins! Zij wijzen, wij kijken. Ja hoor, we zagen ze! Het waren er wel 6! Waaaauuuw. Danny heeft er ook nog 1 zien springen. Geweldig.We hebben er een hele tijd gestaan. Ook zagen we recht beneden ons een schildpad, en nog één. Wat werden we verwend. Toch bereikten we nog het oostelijkste punt. Dat is toch wel leuk hoor. De weg vanaf de vuurtoren liep omlaag naar dat punt, wat tot gevolg had dat de terugweg dus hoofdzakelijk omhoog ging. Poeh, poeh. Gelukkig stond er nogal wat wind, zodat de temperatuur wel mee viel.

Het werd zo zachtjes aan weer tijd om terug te gaan naar de cabin. Er moesten ok nog war boodschappen gedaan worden en het liep al naar 4.30 pm, en dan gaan de meeste winkels al weer dicht. Beetje vroeg, maar goed.
om 4.25 uur nog even bij de Vodafone m'n mb-tjes aangevuld. Die ging ook al dicht terwijl naast de deur stond dat ze tot 5.30 pm open zouden zijn. Toch raar. Gauw even naar Coles, de grootgrutter van Australië. Het gedoe met de tijd zat ons toch niet lekker en ik besloot aan een dame van Coles maar eens te gaan vragen hoe laat het nou eigenlijk was. Was het op haar horloge dus een uur later dan op de onze. Verrek, leven we al 4 dagen een uur verkeerd. Vandaar dat we het voeren van de vogels vanochtend hadden gemist. Het was toen al 8 uur. Wat stom!

Het scheelt nu dus 10 uur met Nederland. Op zich niet erg, maar dat het vier dagen duurt voor je het in de gaten hebt......

Tot morgen weer, luitjes!