12 en 13 december

12 december:
Na het ontbijt onze spullen bij elkaar gepakt en uitgechekt. De medewerker van het hotel zou voor een taxi zorgen. Wij denken dan aan even bellen, maar deze man liep naar buiten en storte zich voor een taxi (beetje overdreven). Hij hielp ons ook nog sjouwen en zo gingen we, eigenlijk veel te vroeg, naar het vliegveld van Sydney. En zo ben je dan om 10.30 op het vliegveld terwijl we dus pas om 15.40 gingen vliegen. Al met al ging de tijd toch wel snel. Ik liep nog zo maar tegen een paar oorbellen met opaaltjes aan. Die konden er ook best nog wel bij en ze kleurden zo mooi bij m'n ring. Ja, dan kan je ze toch niet laten liggen?
Vlak voor vertrek hebben we, met de congee in onze gedachte, nog een patatje gegeten. Je kan dan maar beter een buffertje hebben. We zaten dus in het midden en dus was er voor ons weinig te zien. Dan maar filmpjes kijken. Het was een vlucht van 8 uur, dus daar hadden we tijd genoeg voor.
Uiteindelijk zat er geen congee in het menu, wat een meevaller was. Om een uurtje of tien, Hong Kongtijd, stonden we weer op de grond. Dan moet je gelijk weer in de rij voor de douane en er was maar 1 zo'n balie open. Dan duurt het lang, heel lang.
Daarna zit je te wachten tot je na 2 uur weer het vliegtuig in mag.

13 december:
De piloot vertelde ons vrolijk dat de vlucht 12 uur zou duren en dat hij wat turbulentie verwachtte. Al bij het taxiën dreigde ik in slaap te sukkelen. Ik heb me nog wakker kunnen houden tot we in de lucht waren en toen was ik toch weg. Ik zal niet zeggen dat je echt lekker ligt in zo'n vliegtuigstoel, maar desalniettemin heb ik toch wel een uur of 3,5 geslapen. Daar knap je toch wel wat van op.Beetje filmpje kijken, spelletje doen, beetje gymen, eens een keertje naar de wc, maar de tijd ging erg, erg traag. Om 4.00 uur gingen eindelijk de lichten aan en kregen we ontbijt. En jawel, daar was het toch nog: de congee. Daar kàn je nachtmerries van krijgen, volgens mij. Eindelijk kwam toch Schiphol in zicht en mochen we, na de landing uiteraard, het vliegtuig uit. Dat was koud!
Onze koffers kwamen na heel lang wachten toch ook nog uit het vliegtuig, we hadden niets aan te geven en zo stonden we weer op Nederlandse bodem.

De piloot had de vaart er in gehad, dus waren we een klein half uurtje eerder dan gepland, maar Richard en Chantal kwamen al gauw aanlopen. Met jassen, gelukkig. Buiten was het echt koud. Danny was z'n sokken vergeten en had z'n sandalen aan. Brrrrr.
Gauw de warme auto in en naar huis. De voordeur opengemaakt, naar binnen en daar stond ineens Rini! Wat een verrassing! Ik was er ondersteboven van. Er waren bloemen en er was koffie met speculaas en stroopwafels. Wat een verwennerij, wat een thuiskomst!

En nu zit onze zeer bijzondere vakantie er op. Ik hoop dat jullie door mijn verhalen een beetje hebben kunnen meegenieten. We zullen jullie de komende tijd nog lastig gaan vallen met foto's en nog meer verhalen. Nu ga ik als een speer m'n bed in wat ik ben op.

This was all, mates.....