17 november

Nadat we Danny hadden uitgezwaaid en we de dagelijkse boodschappen hadden gedaan zij we op weg gegaan naar Lake Morris. Ik was de chauffeur deze morgen en dat heb ik gewten. De weg naar Lake Morris, het waterbekken van Cairns, was weer zo'n slingerdeslanger-weg. Hij was weliswaar niet zo lang als die slingerweg van eerder deze week, maar wel het nodige smaller. Langzaam naar boven kruipen dan maar. En hopen dat de tegenliggers thuis zijn gebleven. Dat waren ze niet, en ik vond dat doodeng. Halverwege hebben we ons vergaapt aan een echt schitterend uitzicht over Cairns. Verder naar boven maar weer. In een niet erg overzichtelijke bocht had een leguaan van ongeveer 50 cm lang besloten om eens lekker in de zon te gaan zitten. Gelukkig dat Rob em zag, want ik deed dat niet. Ik was hard bezig om niet naar beneden te storten. Toch maar in de ho-ijzers. Een leguaan! Zomaar een leguaan. Rob wilde em nog fotograferen, maar hij schoot weer weg, helaas.

Eindelijk kwamen we bij een parkeerterreintje aan. Eerst even moed indrinken; water hoor, dat drinken we bij de liter. Na een klein klimmetje zagen we en dan........ Mensen, mensen wat was dat weer mooi. Zo prachtig mooi en stil. Super! We zijn er een stukje omheen gelopen en ook nog op een soort loopbrug gestaan. Later hebben de lunch op een bankje met een prachtig uitzicht over het meer genoten. Het was een lange lunch. Het was net of je in een hele grore ooster zat. Zo mooi!

Rob mocht naar beneden slingeren. Eenmaal weer bij het appartement zijn we even heerlijk in het zwembadje gaan liggen. Heerlijk verfrissend was dat.

En ja, ook dagen in het paradijs zijn eindig, maar..... morgen weer een nieuwe dag.

Tot mogen maar weer.