Daintree

Na het ontbijt, gauw de spullen bij elkaar geraapt en in de auto gesprongen richting Cairns. Rob wilde ook een Vodafonekaartje, en die winkels zitten het dichtste bij in Cairns. Gelijk maar bij onze favoriete koffietent een cappucinootje gedronken natuurlijk. Kan je er weer even tegen. Daarna richting Port Douglas, dan Mossman, even een broodje gegeten, en daarna het laatste stukje naar Daintree. Het was op zich niet zo ver meer, maar het was wel bijzonder. Eerst moesten we op een ferry over de Daintree river. Leuk! Wel duur. Ja, we zijn zuinige Hollanders... De route daarna was geweldig. Dwars door het regenwoud. Schitterend. Bij Cow Bay moesten we ergens naar rechts en dat deden we dan maar. Dan nog zo'n 2,5 kilometer en dan zou het aan onze rechterhand moeten opdoemen. Maar al wat we zagen, geen Daintree Rainforrest bungalows. Misschien een stukje verderop dan? Nee, dus. Die 2,5 kilometer waren er inmiddels wel 5 of 6 geworden, dus draaien maar. Bij de bezinepomp annex kruidenier, de weg gevraagd. Hij wist dat natuurlijk, we moesten naar Ed. Het hele verhaal ging op de achterkant van een kassabonnetje en rijden maar weer. Langs de school, over de brug, dan daar de hoek om, dan langs het backpackershotel, en dan was het rechts. En jawel! Gevonden. Het was er doodstil. Wij maar even over het terreintje heen lopen. Daar zagen we een bel, met de mededeling: Please Ring Bell. Dus, zo gevraagd, zo gedaan. Dat hielp. Ed kwam naar buiten en schrok zich rot. Hij had ons morgen pas verwacht. Maar alles was al schoon en in orde. Het is hier een soort kamperen. Er is geen gewoon water, alleen regenwater. Er is alleen stroom op zonne-energie, er is geen gas, alleen een klein campinggas ding met 1 pitje. geen permanente wifi-verbinding, geen tv, geen radio. Maar wel een concert van vogels en krekeltjes en dat soort tuig. Heel basic, heel stil. Er is net nog een ouder echtpaar aangekomen uit Zwitserland en morgen wordt er nog een stel verwacht. Dan is het bijna vol, want er staan maar 4 van die cabins. Heel wat anders weer dan we ooit gedaan hebben. We gaan het zien en beleven. Ik kan dus zo af en toe wat schrijven en soms zijn we via de app bereikbaar. Skypen mag niet, dan slurpen we alle MB's op. We gaan het zien. Als het goed is schrijf ik morgen weer. Tot dan.
Wordt sowieso vervolgd!