21 oktober deel 2

Zo, voor we naar het vliegveld gaan nog even een stukkie schrijven. Ik was gebleven bij Uluru.
In de rit erheen zie je die enorme pukkel steeds groter worden. Doordat het bewolkt was leek hij minder rood, maar zeker niet minder indrukwekkend. Uluru is niet zo maar een berg. Het is een belevenis van formaat. We gingen een traject aflopen, waar we tussendoor van de gids een Aboriginalverhaal kregen. Uluru lijkt erg massief, en ja dat is hij ook, maar er zitten ook heel veel gaten, grotten, inhammen rotstekeningen en wat al niet meer in. Indrukwekkend, mooi, enorm, geweldig, fotogenique (of is het fotogeniek?), woorden tekort. Toen de zon een beetje door de wolken kwam piepen,konden we de kleur van de berg pas echt goed beleven, en fotograferen natuurlijk. Maar aan alles komt een end en we moesten terug, omdat de sunset met champagne op het programma stond.
We werden naar een mooi punt gereden, waar we Uluru heel mooi konden zien. Het was er koud! Maar mooi! Zeer de moeite waard.
Terug naar het kamp. We zaten in de middle of nowhere, maar er was hier wel stroom en we konden zelfs onze mobieltjes opladen.
We aten rijst met kip. Jullie snappen dat ik daar niet erg van genoten heb, maar ik heb er wel wat van gegeten. Inmiddels was het stikkedonker en ijskoud. Gelukkig was het kampvuur wel lekker warm. We waren allemaal erg moe, dus rond 8.30 uur gingen we onze donzen slaapzakken of de swag maar opzoeken. Goed, er was dus geen licht in de tent, dus dan sta je daar met een zaklampje je bed nog op te maken. Sloop om je kussen, onderlaken er op, donsje daar weer op, en dan ook nog een dikke deken daarbovenop. Lastig karwei. En dan moet je er nog in! En je moet wat uit. Het was zo verrekte koud! We hoopten ook van harte dat we 's nachts niet naar de wc zouden moeten, want het toiletgebouw was zo'n 300 meter verderop. Niet iets waar je blij van wordt midden in de nacht. Hopelijk zouden we het redden.
Dan wordt het 22 oktober en begin ik een nieuw verslag....
Wordt vervolgd.