21 oktober deel 1

Vanaf vandaag ga ik beginnen met een inhaalslag over onze trip naar de outback. Het is een heel verhaal, dus maak je borst maar nat.

Om 6.10 uur stonden we met onze kleine koffertjes op de stoep bij Alice on Todd,ons appartementencomplex. Al gauw kwam onze busje aanrijden. Gek ding. Aanhanger er achter, waar alle koffers in moesten. Onze 2 koffertjes lagen er maar eenzaam bij. We waren de eerste. En dat bleken we te blijven tot het vliegveld bij Uluru. We hadden 2 prive gidsen tot onze beschikking. Uluru ligt zo'n 440 kilometer van Alice Springs vandaan. Dat zou wel even duren. Het eerste stuk zou ongeveer 1 uur duren. We stopten bij een kamelenfarm, waar ook koffie te krijgen was. Het was maar een korte stop, net lang genoeg om je koffie naar binnen te gieten en een blik op de kamelen, die eigenlijk dromedarissen waren, te werpen. Verder maar weer. Met zo'n 4 weel-drive busje heb je continu het idee dat hij uit elkaar zou vallen. Dat gebeurde dus niet, maar toch, de ruiten rammelden tegen de klippen op.
Intussen keken we onze ogen uit. Vanuit Alice springs rij je zo de Australische woestijn in en dat ziet er vreemd uit. Zeker geen zandvlakten. Lage boompjes, struikjes, soort gras. Gewoon vreemd eigenlijk. Intussen kwamen er donkere wolken aan, waar het ook wat uit ging regenen. Verderop zagen we het onweren. Het was trouwens hartstikke koud. Ook in de bus Het raam waar ik naast zat rammelde steeds een beetje open.Brrrr.
We reden over een kilometerslange kaarsrechte weg tot Mount Ebenezer. Het was er koud. Wij zaten nog in een shirtje. Toch maar een trui aantrekken dus. Weer een korte stop met netaan tijd voor een bakkie en een paar foto's. En maar weer verder. Opeens zagen we aan de kant een groep paarden. Dat bleken wilde paarden te zijn, die ze hier brumbees noemen. De bermen zijn zo mooi. allemaal bloemen, wite, gele, oranje, rode, paarse. Schitterend gewoon. Genieten geblazen! Ook zagen we wat kleine meertjes, met water zowaar,
Er moest ook nog hout worden gesprokkeld voor het houtvuur, dus wij met z'n vieren langs de kant van de weg aan de sprokkel. Dat is hier wat anders dan je zou verwachten. Er staan hier veel lichtverbrande bomen overal. Dat schijnt prima brandhout te zijn. Hele takken gingen er af. Niet normaal. We zaten in no time onder het roet.Bah. We waren bijna bij ons eerste kamp. Een groot soort schuur, met overal horrengaas. Tenten op pootjes met 2 bedden erin, meer niet.Sprokkelen maakt hongerig en laat het nou net tijd zijn geworden voor de lunch. De lunch bestond uit wat boterhammen met kaas en ham. Daarna even onze tent uitgezocht en onze spullen er in gezet. We moesten naar het vliegveld van Uluru om de rest op te halen. Dat was een ritje van niks. Het waren 7 Fransen en 3 Denen. Busje helemaal vol! Het plan was om door te rijden naar Uluru, maar dat hadden ze niet aan ons verteld en we hadden dus geen fototoestellen bij ons. Dus eerst terug naar het kamp.Rob wil even snel de camara's gaan pakken en kukelde in zijn haast zo de bus uit. Gelukkig viel het mee. Op naar Uluru!
Ik stop nu, want ik ben lichtelijk versleten. Ik duik zo m'n bedje in en morgen weer vliegen. Naar Sydney. Schrijf zo snel mogelijk weer verder, want anders ben ik er nog niet mee klaar als we al lang en breed thuis zijn.
Wordt snel vervolgd.