Grote stenen

Vandaag zijn we verder gegaan waar we gister waren gebleven toen we werden overvallen door een tropische regenbui. De Babinda boulders. Stenen dus. De zon had er ook zin in, hij scheen zich een ongeluk. Het was een pittig eindje rijden, maar wat ik gisteren al schreef, het is een mooie rit. Zeker met de zon er bij. Als je dan bij de afslag bent, moet je nog richting bergen. Mooie dingen liggen meestal niet vlak naast de weg, daar moet je moeite voor doen. Dat maakt het ook zo leuk. Babinda bleek nog een aardig dorpje. Wat wonen de mensen daar mooi! Wij zouden vast binnen een halfjaar stapelgek worden van de stilte, maar mooi, dat wel.
Uiteindelijk vonden we het vrij makkelijk. Keurig parkeerterrein, parkje, toiletten. En dat allemaal gewoon in het regenwoud. Zo gaat dat hier. Het was behoorlijk warm en, sukkels die we zijn, we waren onze flesjes water vergeten. Dom, dom , dom.
We lopen naar de waterkant, en dalen wat af op de stenen die in de rivier lagen. Was eigenlijk best eng, maar ja, ik ben een grote meid toch. Mooi, als in een documentaire over de Australische bush. We vonden al snel een pad naar 2 uitkijkpunten. Even gelezen wat er allemaal fout kan gaan als je besluit dat pad op te gaan en besloten het er maar op te wagen. Het was een net pad en hij kronkelde door weer zo'n vreselijk mooi stuk regenwoud. Na zo'n 500 meter waren we bij het eerste uitkijkpunt. Mooi, echt niet normaal. Stenen zo groot als huizen en het water dat zich daar tussendoor een weg zocht naar beneden. Ongelofelijk mooi. Verder naar het volgende uitkijkpunt. Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Nou, misschien kom ik met 'onwaarschijnlijk' mooi een heel end. Tjonge jonge, wat werden onze ogen verwend. Op een gegeven moment moet je toch weer terug. Toch nog een keertje gekeken waar het maar kon en nog een keer van het regenwoud genoten. Zucht....
Op naar Babinda, want we hadden inmiddels dorst als 4 uitgedroogde olifanten. We vonden een bakker annex tearoom. Dorst gelest en een heel lekker gebakje gegeten. Zo, dan kan je er weer even tegen. Ik had de heenweg gereden, dus Rob mocht van mij terugrijden. Aardig van mij, hè?
Daarna weer de nodige boodschappen gedaan en verder gerelaxt. We hebben tenslotte vakantie.
Morgen gaan we weer verkassen. We gaan voor 2 nachten terug naar ons eerste appartementengebouw Tropic Towers in Cairns. Lekker dicht bij het vliegveld. Ander appartement, maar dat maakt niet uit. Jullie horen er wel weer van. Groetjes voor de laatste keer vanuit Edmonton.
Wordt vervolgd...