Regenwoud

Volgens de weersverwachtingen zou het vandaag niet tot nauwelijks regenen, maar ook vanochtend werden we gewekt door een regenbui. Ach het zou wel opklaren. Lekker buiten ontbeten. Zo lekker dat regen hier niet perse inhoud dat het ook fris is. Het is gewoon warm. En wachten tot het droog zou worden, want we zouden naar Innisfail. Zo tegen half elf werd het droog. Tas mee, camera's mee en de auto in. De highway voor de deur, invoegen en rijden maar. De bergen verderop waren nauwelijks zichtbaar, maar dat zou wel goedkomen. De stukken blauwe lucht werden steeds groter, het zag er hoopvol uit.
En toen..... begon het zachtjes te regenen, en harder en nog harder. Nou nou. We vorderden gestaag. Het is een mooie rit (als het niet zou regenen dan). Hoe zuidelijker we kwamen, hoe droger het werd. Mooi zo! Dat hebben we ook weer gehad. We zagen een paar borden langs de weg dat er wat bezienswaardigheden verderop zouden zijn, maar die zouden we op te terugweg wel bekijken. Uiteindelijk kwam toch Innisfail in zicht. Na wat zoekwerk kwamen we op een weggetje terecht die naar een strandje zou leiden. Het zag er lang niet naar uit, maar uiteindelijk hadden ze gelijk. Er was een strandje, met een knijpie. Het zonnetje scheen, het strandje was idyllisch, wat wil een mens nog meer. Wat te eten. Auto rijden maakt hongerig. Dat probleem was dankzij het knijpie gauw opgelost.
Innisfail vonden we niet echt interessant. Jammer. Dan de bezienswaardigheden langs de weg maar opzoeken. De eerste was de Josephine Waterval. Een kilometertje of wat richting regenwoud. Of beter, ín het regenwoud. Hoe ver je ook van de bewoonde wereld bent, je bent bij zo'n bezienswaardigheid nooit alleen. Hier dus ook niet. Het leek wel een soort druk. We moesten nog een wandeling van 700 meter maken om bij de waterval te komen. Het was er schitterend. Alle regenwoudgeluiden waren aanwezig. Er zaten wat brushturkey's te prutsen langs het pad, er klaterderde een klein beekje, mooi, mooi, mooi! Als laatste hobbel nog een trap op van zo'n 30 treden. Ach, een peulenschilletje. Het was de moeite meer dan waard. In 1 woord schitterend! Foto's gemaakt natuurlijk, ook vanaf de stenen wat afgeraden werd..... ondertussen werden we wel aangevallen door een soort steekvliegen en we besloten maar om terug naar de auto te gaan. Potver wat is het daar mooi.
En toen begon het een beetje te regenen, en harder en nog harder en toen je dacht dat het niet nóg harder kon regenen, bleek dat toch te kunnen. Allemachtig. Gelukkig hadden we onze poncho's nog bij de hand. Voor je die aan hebt, ben je al aardig nat hoor. We ploeterden verder tot we bij een soort picknick plek kwamen, met een dak! We waren daar niet lang alleen. Iedereen die bij de waterval was wilde als de gesmeerde bliksem naar de auto. Het was een vrolijke boel. Er waren vreemd genoeg ook nog mensen die het regenwoud, die zijn naam wel eer aan deed, nog in gingen. Het duurde lang, maar uiteindelijk leek het toch wat minder te worden en zijn we toch maar verder gegaan naar de auto. Pff, wat een natte toestand. De andere bezienswaardigheden hebben we maar laten zitten voor deze keer. Hop naar huis. Halverwege werd het toch weer droog en we hebben nog een poosje buiten kunnen zitten. Morgen wordt het beter weer. Echt waar deze keer.
☔